استثنائات وارد بر اصل استقلال ضمانت‌نامه‌های بانکی و اعتبارات اسنادی در کامن‌لو

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار حقوق خصوصی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

اصل استقلال ضمانت­نامه­های بانکی و اعتبارات اسنادی یکی از اصول پذیرفته شده در تجارت بین­الملل است. اصل استقلال به این معناست که بانک هنگام پرداخت ضمانت­نامه و اعتبارات اسنادی، تنها می­تواند اسنادی را که برای پرداخت ارائه شده با اسنادی که در قرارداد ضمانت­نامه و اعتبارات اسنادی مقرر شده، مطابقت دهد و سپس آن را پرداخت نماید و نمی­تواند به استناد ایراداتی که مربوط به قرارداد پایه می­شود، از پرداخت خودداری کند، اما این اصل مطلق نبوده و دارای استثنائاتی است که از جمله آنها می­توان به استثنای تقلب، غیر قانونی بودن قرارداد پایه، بطلان ضمانت­نامه یا اعتبار اسنادی، سهل­انگاری ذینفع، متعارف نبودن و استثنای برآمده از قرارداد پایه اشاره کرد. اصل استقلال ضمانت­نامه­های بانکی به صورت محدود در ادبیات حقوقی ما مورد بحث و بررسی قرار گرفته است، اما استثنائات اصل استقلال فقط در حد اشاره مطرح شده است. این مقاله استثنائات مربوط به اصل استقلال در کشورهای تابع کامن­لو را به طور موجز مورد بررسی قرار داده و نتیجه می­گیرد که به جز استثنای تقلب، سایر استثنائات مورد اتفاق همه کشورهای تابع کامن­لو نبوده و هر یک از این استثنائات مورد پذیرش یک یا چند کشور است.

کلیدواژه‌ها


شهبازی­نیا، مرتضی (1382). «استقلال ضمانت­نامه بانکی و آثار آن در حقوق تجارت بین­المللی». نامه مفید، شماره 37، مرداد و شهریور.
کاظمی نجفآبادی، عباس (1387). «عدم مشروعیت در حقوق قراردادهای انگلستان». مجله کانون وکلا، شماره 84، شهریور.
ایوبی، زهرا (1390). تقلب در معاملات اسنادی. کارشناسی ارشد، تربیت مدرس.
استوفله، ژان (1387). «تقلب در اعتبار اسنادی، اعتبارنامه تضمینی و ضمانت­نامه بانکی». ترجمه ماشاءالله بناء نیاسری، مجله حقوقی بین­المللی، شماره 49.
Amaefule, Chumah (August 2011). The Exceptions to the Principle of Autonomy ofDocumentary Credits, PhD Thesis, School of Law, University of Birmingham.
Bergsten, E. E. (1993). “A New Regime for International Independent Guarantees and Stand-by Letters of Credit: The UNCITRAL Draft Convention on Guaranty Letters”.  (27), The International Lawyer, pp. 859-879.
Beckers, L. (1982). “Bank policies on guarantee calls”, (33) International Financial Law Review, pp. 32-34.
Chuah Jason (2005). Law of International Trade. 3rd edn. Sweet & Maxwell, London.
Dixon, William M. (2004). “As good as cash? The Diminution of the Autonomy Principle”. Australian Business Law Review, (32) (6).
Enonchong, Nelson (2006). “The Autonomy Principle of Letters of Credit: An Illegality Exception?”. Lloyd’s Maritime and Commercial Law Quarterly, (404).
Frias Garsia; Roberto Luis (2009). “The Autonomy Principle of Letters of Credit”. Mexican Law Review, vol. 3.
Furmston, M. P. (2007). Law of Contract. 15th edition. Oxford: Oxford University Press.
Hsu, Chung-Hsin (2006). “The Independence of Demand Guarantees, Performance Bonds and Standby Letters of Credit”. National Taiwan University Law Review, (1: 2).
Jack, R.; Malek, A. & Quest (2001). Documentary Credits: The Law and Practice ofDocumentary Credits Including Standby Credits and Demand guarantees. 3rdedn. Butterworths: London.
Kelly-Louw, Michelle (2008). Selective Legal Aspects of Bank Demand Guarantees. PhD Thesis, University of South Africa.October.
LIJIA, Y. I. (Spring 2012).  Documentary Fraud under Letters of Credit A Comparative Study of English and Chinese Law. L.L.M Dissertation, FACULTY oF LAW, Lund University.
Todd, Paul (2011). The Exceptions in Documentary Creditsin English Law. PhD Thesis. School of Law. University of Plymouth. January.
Treitel, G.H. (1999). The Law of Contract. 10th edition. London: Sweet and Maxwell.
Warne, David and Elliott, Nicholas (2005). Banking Litigation. 2ndedn. Sweet & Maxwell. London.
Xiang, Gao (2003). The Fraud Rule in the Law of Letters of Credit: A Comparative Study. 1stedn. The Hague, Kluwer Law International. January.
“Fraud in the Transaction” (1980). Enjoining Letters of Credit During the Iranian Revolution (93). Harvard Law Review, pp. 992-1015.
کنوانسیون و مقررات بین المللی
United Nations Convention on Independent Guarantees and Standby Letter of Credit,1995.
Uniform Commercial Code of the United States.
United Nations Commission on International Trade Law.
تصمیمات دادگاه
Boral Formworkv. Action Makers, (2003). ATPR 41-953[14].
BDS Bank Ltd v.Carrier Singapore (2008). 3 SLR 261.
Montrod Ltdv. Grundkotter Fleischvertriebs GmbH (2002). 1 WLR 1975.
Standard Chartered Bank ll^^Tj, 2 SLR 155, [12]; aff "d (2003). 1 SLR 597.
Group Josi Re v. Walbrook Insurance Co Ltd and Others (1996). 1 Lloyd’s Rep 345 (CA); [1996] 1 WLR 1152 (CA); and [1996] 1 All ER 791 (CA).
Mahonia Ltd v. West LB AG (2004). EWHC 1938 (Comm).
United City Merchants (Investments) Ltd and Glass Fibres and Equipments Ltdv. Royal Bank of Canada, Vitrorefuerzos SA and Banco Continental SA, (‘The American Accord’) (1979). 1 Lloyd’s Rep 267 (QB (Com Ct)) ; on appeal sub nom United City Merchants (Investments) Ltd and Glass Fibres and  Equipments Ltd v.Royal Bank of Canada Vitrorefuerzos SA and Banco Continental SA, (1982). QB 208 (CA).
Sirius Insurance International v. FAI General Insurance.