مقایسة حقوق ناشی از ثبت علامت تجاری در حقوق ایران و فرانسه

نویسندگان

دکتری

چکیده

پس از ثبت علامت تجاری و صدور تصدیق ثبت آن، مالک حق دارد به‌طور انحصاری از آن بهره‌برداری کند. بدین معنا که حق مالکیت بر علامت تجاری به‌عنوان سرشت ثبت علامت شناخته می‌شود. مادة 31 قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری مصوب 7/8/1386 ایران مقرر می‌دارد: «حق استفاده انحصاری ازیک علامت به کسی اختصاص دارد که آن علامت را طبق مقررات این قانون به ثبت رسانده باشد». از این ماده مفاهیم متعددی استنباط می‌شود. از یک طرف مالک علامت حق دارد شخصاً آن علامت را در کالاها و خدمات خود مورد استفاده قرار دهد و یا با انتقال آن به دیگری اجازه استفاده دهد. از سوی دیگر حق دارد استفاده دیگری از آن علامت را منع کند و به‌عنوان ضمانت اجرای این حق، قانونگذار به مالک علامت، حق شکایت کیفری به‌منظور ممانعت از استعمال غیرمجاز از علامت و حتی مجازات متجاوز به‌حق ناشی از علامت تجاری او و نیز اقامه دعوای مطالبه خسارت داده است و در نهایت درخواست تمدید مدت اعتبار علامت نیز از حقوق انحصاری مالک می‌باشد که در این مقاله به بیان دو جنبه حق انحصاری استفاده از علامت تجاری به‌وسیله مالک و حق انتقال آن پرداخته شده است.

کلیدواژه‌ها


  1. الف: منابع فارسی

    1. بیگدلی، سعید. (1386). «تعدیل قراداد»، تهران: بنیاد حقوقی میزان، چاپ اول.
    2. جعفر لنگرودی، محمد جعفر. (1381). «تئوری موازنه»، تهران، گنج دانش، چاپ اول.
    3. جعفری لنگرودی، محمد جعفر. (1386). «الفارق»، تهران، گنج دانش، چاپ اول.
    4. جعفری لنگرودی، محمدجعفر. (1388). «دایرةالمعارف حقوق مدنی و تجارت»، تهران، گنج دانش، چاپ اول.
    1. دهخدا، علی اکبر. (1377). «لغت نامه دهخدا»، تهران، دانشگاه تهران، چاپ دوم از دوره جدید.
    2. شریفی، سید الهام الدین؛ صفری، ناهید. (1389). مطالعه تطبیقی اثر هاردشیپ (عسر و حرج) در اصول حقوق قراردادهای اروپایی (PECL)، اصول قراردادهای تجاری، مجله نامه مفید، شماره 79، صص 1-10.
    3. صادقی مقدم، محمد حسن. (1379). مطالعه تطبیقی تأثیر تغییر اوضاع و احوال بر قرارداد و راه حل حقوق ایران، مجله: حقوقی بین المللی، شماره 25، صص 161-222.
    4. فخار طوسی، جواد. (1388). پژوهشی در تعدیل قرارداد، مجله فقه اهل بیت فارسی، شماره 27، صص 96-136.
    5. قاسم زاده، سید مرتضی. (1382). جواز تفسیر در پوشش تعدیل و منع تعدیل در پوشش آن، مجله: مدرس علوم انسانی، شماره 28، 133-164.
    6. کاتوزیان، ناصر. (1383). «قواعد عمومی قراردادها»، ج5، تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ اول.
    7. محقق داماد، سید مصطفی. (1386). «قواعد فقه (بخش مدنی)»، ج2، مرکز نشر علوم اسلامی، تهران، چاپ پانزدهم.
    8. محمدی، ابوالحسن. (1374). «قواعد فقه»، تهران، نشر یلدا، چاپ دوم.
    1. شفایی، محمدرضا. (1376). «بررسی تغییر اوضاع واحوال در قراردادها»، تهران، ققنوس، چاپ اول.

    ب: منابع عربی