تحلیل آثار حقوقی ابراز اراده مجازی در ثبت الکترونیکی اسناد رسمی در حقوق ایران

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 ۱_گروه علمی حقوق،واحداراک،دانشگاه آزاد اسلامی،اراک،ایران ۲_گروه علمی حقوق،واحدفراهان،دانشگاه آزاد اسلامی،فراهان،ایران

2 دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی ، گروه حقوق، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران

چکیده

مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی آثار حقوقی ابراز اراده مجازی در ثبت الکترونیکی اسناد رسمی در نظام حقوقی ایران می‌پردازد. حقوق دنباله رو تحولات اجتماعی است و غایت وجودی آن قانونمند ساختن روابط ناشی آز ان می باشد. همگام با پیشرفت جامعه بشری در سال های اخیر در عرصه ارتباطات مفاهیمی به اسم امضا الکترونیک و سند رسمی الکترونیکی شکل گرفت که مدل ارایه خدمات عمومی را متحول ساخته و تحولات فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی، نظام سنتی ثبت اسناد رسمی را دگرگون و زمینه‌ساز گسترش ثبت الکترونیکی اسناد در ایران شده است. ابراز اراده مجازی به‌عنوان اعلام قصد طرفین از طریق ابزارهایی مانند سامانه‌های اینترنتی یا امضای دیجیتال، نقش مهمی در روند ثبت یافته است. این تحول، ضمن تسهیل فرآیند ثبت اسناد، چالش‌های حقوقی متعددی را ایجاد کرده است؛ از جمله اعتبار اراده ابراز شده در بستر مجازی، قابلیت انتساب آن به اشخاص حقیقی یا حقوقی و میزان حجیت آن نزد اشخاص ثالث و مراجع رسمی. هرچند قانون تجارت الکترونیکی و برخی آیین‌نامه‌ها گام‌هایی در جهت پذیرش این تحول برداشته‌اند، اما ضعف‌هایی در زمینه احراز هویت، امنیت اطلاعات و اعتبار امضای دیجیتال همچنان باقی است. برای پذیرش کامل ابراز اراده مجازی، اصلاح مقررات، تقویت زیرساخت‌های فنی و ایجاد سازوکارهای نظارتی ضروری است. در پایان، مقاله راهکارهایی برای تقویت اعتبار و پذیرش رسمی اراده مجازی در نظام ثبت اسناد ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که با به‌کارگیری فناوری‌هایی مانند امضای دیجیتال مطمئن و احراز هویت برخط، امکان تحقق ثبت الکترونیکی معتبر فراهم می‌شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات