نوع مقاله : علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشکده حقوق دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 استادیار دانشکده حقوق دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
با وجود اهمیت و آثار متعدد تعیین دادگاه صالح در دعاوی مربوط به مسئولیت متصدیان حملونقل هوایی، ملاکهای ارائهشده در اسناد ورشو و مونترال مبهم است و هر کشور تفسیر داخلی خود را ارائه میدهد. این ابهام در تشخیص دادگاه صالح، علاوه بر اینکه با اصل یکنواختی این اسناد در تعارض است، تشخیص دادگاه صالح را با دشواری روبهرو میسازد. با توجه به اینکه تعیین دادگاه صالح منجر به شناسایی قوانین ماهوی و شکلی حاکم بر دعوا میشود، این ابهام در تشخیص دادگاه منجر به ناتوانی در شناخت قانون ماهوی و شکلی خواهد شد. علاوه بر این، قواعد مربوط به حملونقل هوایی براساس حمایت از مسافران وضع شده و به همین علت گاهی از اصول اساسی فاصله گرفته است. یکی از این موارد، تشخیص دادگاه صالح است که قدرت اراده افراد نادیده انگاشته و خواهان تنها در کشورهای محدود و از پیش معلوم میتواند طرح دعوا نماید. ارادهای که در سایر طرق حملونقل از جمله حقوق حملونقل دریایی محترم شمرده شده است. بر این اساس لازم است تا ابتدا ملاکهای محل اقامت متصدی حملونقل، مقر اصلی کار متصدی حملونقل، محل کار متصدی جاییکه قرار منعقده شده است و دادگاه مقصد تبیین شود؛ چراکه تشخیص آنها منجر به شناسایی قانون شکلی و ماهوی در دعاوی مربوط به مسئولیت متصدی حملونقل میشود. همچنین، ضمن پذیرش قدرت اراده در انتخاب دادگاه، به نقد رویکرد کنوانسیونهای ورشو و مونترال در نادیده گرفتن این اراده پرداخته میشود.
کلیدواژه‌ها
جباری، منصور (1389). «نقش تقصیر یا عمد در مسئولیت متصدی حملونقل بینالمللی هوایی». فصلنامه پژوهش حقوق و سیاست، سال دوازدهم، شماره 30، صص 21-46.
شیروی، عبدالحسین (1393). داوری تجاری بینالمللی. تهران: انتشارات سمت. چاپ چهارم.
صفرزاده، نرگس (1390). دادگاه صلاحیتدار در دعاوی حمل و نقل هوایی. پایاننامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد. دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی.
Aikpitanbi V. Iberia (ED Mich, 2008). 533 F Supp 2d 872, 877.
Berner V. (Sup. Ct. 1956). United Airlines. Inc, Misc.2d 260; 149 N.Y.S.2d 335
BlancaI, Rodriguez (2001). “Recent Developments in Aviation Liability Law”. Journal of Air Law and Commerce, Volume 66, Issue 1, PP. 21-127.
Boyar V. Korean Airlines (DC, 1987). 664 F Supp 1481.
Carl E. B. McKenry Jr. (1963). “Judicial Juridiction under the Warsaw Convention”. Journal of Air Law and Commerce, Volume 29, Issue 3, pp. 205-229.
Carnival Cruise Lines, Inc. v. Shute, 499 U.S. 585 (1991).
Clarke, Malcolm A. (2009). International Carriage of Goods by air. 5th Edition. London: Informa.
Clothier V. (E.D.N.Y.1961). United Air Lines. Inc.,196 F.Supp. 435.
- Dudley Oldham et al., (1977). “Indemnity and Contribution between Strictly Liable and Negligent Defendents in Major Aircraft Litigation”. 43 J, Air L. & Com. 245, pp. 245-270.
- Goedhuis (1937). National Airlegislations and the Warsaw Convention. Netherlands: Springer Scienc.
Delta Air Lines. Inc., No. 2:18-cv- 00297-RSL.
Devendra Pradhan (2003). “The Fifth Jurisdiction under the Montreal Liability Convention: Wandering American or Wandering Everybody”. Journal of Air Law and Commerce, 68 J. Air L. & Com. 717.
Duygu Damar (2011). Wilful Misconduct in International Transport Law. Hamburg: Springer.
Duygu Damar (2012). Breaking the Liability Limits in Multimodal Transport. Max Planck Private Law Research Paper, No. 13/12, pp. 658-683.
Dvaladze V. (W.D. Wash. July 25, 2019).
Giulia Carbone (2012). “Interference of the Court of the Seat with International Arbitration”. The Symposium, Journal of Dispute Resolution, Vol. 2012, Issue 1, pp. 217-244.
Hornsby V. (C.D. Cal. Jan. 6, 2009). Lufthansa German Airlines. No. CV 07-7594, 2009 WL 116962.
Hosaka V. (9th Cir. 2002). United Airlines. Inc., 305 F.3d 989.
International Conference on Air Law (1999). Doc 9775-DC/2 ,CANADA.
Julian D. M. Lew (2009). “Does National Court Involvement Undermine the International Arbitration Processes?”. American University International Law Review, Volume 24, Issue 3, pp. 489-537.
Lam V. (SDNY, 1998). Aeroflot. 999 F. Supp 728, 732.
Luis F. Ras (No Date). “Warsaw's Wingspan over State Laws: Towards a Streamlined System of Recovery”. 59 J. Air L. & Com. 587, pp. 587- 615.
M/S Bremen V. (1972). Zapata Off-Shore Co. 407 U.S. 1.
Madison L. George (2020).
“Accountability For Sexual Assault Aboard Airplanes: An Analysis of the Need For Reporting Requirements at 35,000 Feet”. 85 J. AIR L. & COM. 669, pp. 669-731.Pablo Mendes De Leon (2001). “The Montreal Convention: Analysis of Some Aspects of the Attempted Modernization and Consolidation of the Warsaw System”. Journal of Air Law and Commerce, Volume 66, Issue 3, pp. 1155- 1185.
Rotterdamsche Bank N. V. V. (Q.B. 1953). British Overseas Airways Corp. 1 Lloyd's List L.R. 114.
SENAI W. ANDEMARIAM (2006). “Does the montreal convention of 1999 require that a notice be given to passengers? what is the validity of notice of a choice of forum clause under montreal 1999?”. 71 J. Air L. & Com, pp. 251- 297.
Societe Kenya Airways v Airbus SAS, [2009] ILPr 3.
Solanky V. (SDNY, 1987). Kuwait Airways. 20 Avi 18, 150.
Stott V. (2014). Homas Cook Tour Operators Limited. UKSC.
Uinn V. Iowa Central Ry. Co., 14 Fed. 323, 324 (C.C. S.D. Iowa 1982).
Zheng Tang (2011). “Aviation Jurisdiction and Protection of Air Passengers”. European Journal of Consumer Law (Revue Europeenne De Droit De La Consummation), Issue 2, pp 333-357.
)