رضا خشنودی؛ سید علیرضا شکوهیان؛ رضا علی پور
دوره 7، شماره 1 ، فروردین 1397، ، صفحه 49-62
چکیده
در حقوق رقابت، مفهوم و محدودة ضرر، از جهات مختلف تجزیه‌و‌تحلیل می‌شود. یکی از این جهات، آن است که ضرر باید ناشی از اعمال و رویه‌های ضدرقابتی باشد. مورد دیگر محدودة خسارت قابل جبران است که به سبب وقوع این‌گونه خسارات در بستر بازار، اهمیت والایی دارد. هرچند از لحاظ نظری و بر اساس اصل کلی، همة خسارات باید جبران شوند؛ ولی در عمل، برخی ...
بیشتر
در حقوق رقابت، مفهوم و محدودة ضرر، از جهات مختلف تجزیه‌و‌تحلیل می‌شود. یکی از این جهات، آن است که ضرر باید ناشی از اعمال و رویه‌های ضدرقابتی باشد. مورد دیگر محدودة خسارت قابل جبران است که به سبب وقوع این‌گونه خسارات در بستر بازار، اهمیت والایی دارد. هرچند از لحاظ نظری و بر اساس اصل کلی، همة خسارات باید جبران شوند؛ ولی در عمل، برخی از خسارات، خواه به سبب محدودة وقوعشان و خواه به سبب برخی موانع، نظیر وجود معافیت‌های ناشی از مقررات یا سیاست‌های رقابتی، جبران‌ناپذیر باقی می‌مانند؛ همچنین دسته‌بندی خسارت به مستقیم و غیرمستقیم از یک طرف و وضعیت زیان‌دیده از طرف دیگر، در تعیین محدودة ضرر قابل جبران نقش دارد؛ همچنین، در مقام ارزیابی زیان‌های حاصله از اقدامات ضدرقابتی، دادرس به سبب وجود بستری مشخص در حقوق رقابت به نام بازار، باید از رویکردی استفاده کند که تا حد زیادی با واقع منطبق باشد و بتواند ابتدا محدودة «بازارهای مرتبط» و متعاقب آن، محدودة زیان‌های وارده را تعیین نماید؛ لذا در مقام بررسی بازارهای مرتبط، توجه به «بازار محصولات مرتبط» و «بازار جغرافیایی» و «زمانی» ضروری است؛ علاوه بر این در مقام ارزیابی زیان‌های وارده، رجوع به نظریات سنتی همچون «تئوری قبل و بعد» و «تئوری مقایسه‌ای» و نظریات جدید مانند «رویکرد مبتنی بر مقایسه»، «رویکرد مبتنی بر بررسی‌های مالی» و «رویکرد مبتنی بر ساختار بازار»، حائز اهمیت است.
